Volumia!: zuiver, onvermengd, PUUR

In afwachting van een optreden van Volumia! in Lelystad heeft de zanger zich even losgemaakt van zijn vrienden die in dezelfde band spelen als hij. Terwijl de rest van de groep een drankje drinkt in de kleedkamer heeft hij in de aangrenzende sportzaal een basketbal gevonden. Bijna alle schoten die hij op de basket maakt gaan erin. Dat is geen toeval. Het geeft precies aan hoe Volumia! zich op dit moment voelt. Sterker en zelfverzekerder dan ooit. Als Xander de Buisonjé zich weer bij zijn collega’s voegt, is het tijd om te praten over de CD die zowel de aanleiding als de neerslag van dit hernieuwde zelfvertrouwen vormt. Een CD met een titel die de lading volledig dekt. Puur.

Soms, heel soms kun je al aan het openingsnummer horen dat je te maken hebt met een magische release. ‘Vannacht’ is zo’n track. Een song die vol spanning opbouwt met nauwelijks nog suggestief te noemen teksten (‘Lippen zo dicht bij je mond/Handen zo dicht bij je kon..’) en dan een magistrale ontlading krijgt in het refrein: ‘Trek al je kleren uit en kom bij me schat, je lichaam is zo zacht.’ Als je niet voor je ziet wat Xander voor zich zag toen hij deze song schreef, moet er wat mis zijn met je belevingswereld.
“Ik blijf de liefde een prachtig onderwerp vinden,” zegt de zanger/componist als de uit toeval geboren rode draad van de CD ter sprake komt. “Ik hoef niet 26 depressies te hebben en 5 flessen whiskey achterover te slaan om nummers te kunnen schrijven. Als ik vrolijk ben en me optimistisch voel dan ben ik simpelweg op mijn best. En een tijdje geleden was ik niet op mijn best. Ik moest enorm wennen aan die plotselinge bekendheid. Ik kreeg het idee dat ik op een soort eilandje was, terwijl de rest van de band ver van me vandaan op het vaste land stond. Toen ik begon te schrijven aan deze nieuwe plaat ontmoette ik de vrouw van mijn leven. We gingen samen wonen in een fantastisch huis. Mijn hele leven veranderde en alleen maar in positieve zin. En die gevoelens klinken door in de songs, in de teksten. Daarnaast ben ik ook iemand die niet om de kern heen wil draaien, met allemaal moeilijke woorden. Ik vind het juist geweldig om recht voor z’n raap en simpel iets te vertellen. Met af en toe zeker ook wat cliches. Als je tegen je vriendinnetje zegt: “Ik hou van jou”, dan zeg je dat ook niet elke keer weer anders.”

Love songs hebben vaak de neiging om te verzanden in nietszeggendheid. Maar als het goed wordt gedaan, eerlijk wordt gedaan, dan is het effect overweldigend. Al luisterend naar Puur valt meteen op dat Volumia! een hechte band, een goed geoliede machine is geworden. Van tracks als de single ‘Eeuwig Zou Te Kort Zijn’, de meeslepende meezinger ‘Jij’ en het breekbare ‘Je Hoort Bij Mij’ straalt de passie van het spelen, het samen maken van muziek over op de luisteraar. Dit is wat popmuziek moet zijn. Muziek die je overal voelt, van je onderbuik tot in je hart. Muziek met een ziel, met soul. Letterlijk en figuurlijk. Luister maar naar de ode aan de jaren 60 Staxsound van Wilson Picket ‘Heb Me Lief’ waarin de blazers zichzelf ontstijgen en je weet wat we bedoelen. Op de vraag of dit allemaal van tevoren is ‘gepland’ zegt toetsenist Axel Lindelauf: “De vorige CD’s waren heel anders qua opzet. We hebben ‘Puur’ eerst gerepeteerd. En dat is nooit eerder gebeurd bij Volumia!. Hiervoor kwamen we in de studio waar de muzikanten eigenlijk voor het eerst een liedje hoorden. Pas daarna werd bepaald hoe dat nummer werd ingevuld. Nu, met dat repeteren, hadden we de tijd en de ruimte om er met zijn allen over te praten, waarbij iedereen met zijn eigen ideeën kwam. Ideeën die door de producers Ronald Vanhuffel en Peter Bauwens, die ook Bløf hebben gedaan, in de meeste gevallen werden gehonoreerd. We vonden dat deze CD echt als een band moest klinken. En dat is buitengewoon goed gelukt. Misschien een rare vergelijking, maar dit album ademt. We hebben ook bijvoorbeeld geen synthesizers gebruikt, maar pure instrumenten Een mooi voorbeeld is de song ‘Ik Hield Al Van Je”. Je hoort alleen een basgitaar, een hammond orgel en zang. En die doen bijna niks, maar juist dat is ongelofelijk mooi. In het weglaten zit vaak de kunst.”

Succes is als een muntstuk; er zijn twee kanten aan. De bovenkant is wat iedereen meestal ziet. Hordes fans, hoge hitnoteringen, uitverkochte zalen. De onderkant is wat de meeste niet willen zien. Stress, vermoeidheid, verplichtingen, identiteitsproblemen. Volumia! werd in no-time een van de populairste groepen van Nederland. En dan gebeurt er iets met je. Iets waar twee kanten aan zitten. Bassist Richard Ritterbeeks: “We waren altijd een hobby band. Maar door dat enorme succes werd die hobby nogal uit zijn verband gerukt. Je weet op een goed moment niet meer wat je kunt verwachten allemaal. Het is teveel en het gaat te snel. Maar het is goed geweest. Want daar hebben we enorm van geleerd. In het begin wisten we nog niet welke sound we wilden. En ik denk dat we dat nu heel goed weten.”
Xander voegt eraan toe: “In de muziekwereld wil iedereen alles altijd in hokjes plaatsen. En het kost tijd en ervaring om je eigen weg te kiezen, om je niet meer onderdanig op te stellen. We voelden op een goed moment dat de uptempo-nummers er nog niet helemaal goed uitkwamen. De ballads waren wel okay, maar er mocht wel een wat steviger randje omheen. In het verleden luisterden we naar de mensen achter de knoppen, maar in Ronald en Peter vonden we twee producers die ook naar ons luisterden en die zeiden: “De liedjes moeten uit Xander komen en het spelen van de liedjes uit de muzikanten”. Zo krijg je een eenheid. En dat hoor je. Het grappige is ook dat je merkt dat het publiek met je meegroeit. Vroeger waren we meer een mannenband dan een vrouwenband. Toen we succes kregen, werden we een vrouwenband. En nu merk je heel duidelijk dat we voor iedereen zijn.”
En dat is precies wat Puur als CD zo compleet maakt. Die gave om een breed publiek aan te spreken, niet geforceerd, maar met de juiste attitude, namelijk door het maken en spelen van het beste dat je in je hebt, heeft hier zijn neerslag gevonden. Alles klopt. Niet alleen de songs op zich, maar ook als geheel. Dit is niet zomaar een verzameling leuke liedjes. Hier wordt vaderlandse popgeschiedenis geschreven. Als op ‘Eeuwig Zou Te Kort Zijn’ en ‘Jij Hoort Bij Mij’ een Frans strijkorkest opduikt (met arrangementen van Peter Bauwens) dan horen ze daar. Als tegen het einde van het album de songs een tandje hoger gaan (zoals in de V!-funk van ‘Iedereen Zal Weten Hoe Ik Heet’, de gierende rocker ‘Blijf Nou Staan’ en de apotheose ‘Leef’) is daar zoveel moois aan vooraf gegaan, dat zelfs de niet-liefhebbers van wat steviger werk er helemaal voor gaan.
Drummer Robin Zalm drinkt van zijn flesje bier en zegt dan: “Dit album is puur en eerlijk. Precies zoals we het wilden hebben.”