Als zoon van een bakker uit Bunde kwam Harold ter wereld. Hij is fanatiek in alles wat hij doet. Hij studeerde economie in Maastricht. Tijdens de eerste twee jaar van deze studie liep hij ook nog colleges op het conservatorium, dit bleek toch iets te veel van het goede. Zijn economie-studie heeft hij wel met succes afgerond.

Harold is net als HP een echte ‘workaholic’. Hij werkt, naast zijn werk bij Volumia!, full-time op een reclamebureau in Amsterdam. Als liefhebber van de echte Funk en Jazz bezoekt hij, als er tijd voor is, alle Jazz-festivals in Nederland. Zijn eigen funkband heeft hij vanwege de drukte helaas op moeten geven.

Harold is als tenor-saxofonist de helft van onze eigen ‘Volumia!-horns’. Harold en zijn saxofoon zijn dan ook onafscheidelijk. Sinds vorig jaar is hij ook nog de trotse vader van dochter Luna.

 

Eerst wilde ie profvoetballer worden, de jonge Harold. Natuurlijk bij MVV. Maar hij wilde nog meer, liefst tegelijk.
‘Ik wilde altijd al heel veel kunnen.’ Het atheneum doorliep hij ‘met twee vingers in de neus’. De plank lag in huize Mingels tamelijk hoog. ‘Als ik met een acht thuis kwam, dan werd dat “niet slecht” bevonden.’ Daar stond de nodige materiële verwennerij tegenover. Na het atheneum ging hij economie studeren in Maastricht.

Sinds hij op de lagere school een blokfluit had gekregen, maar eigenlijk sinds hij als lagere scholier een concert van Fats Domino had meegemaakt (‘en daarna bij hem op schoot heb gezeten’) was muziek belangrijk in Harolds leven. Zijn zus had pianoles. ‘Dat schoot niet echt op. Maar goed, die lessen waren al betaald. Dus zei mijn moeder: “Probeer jij het dan eens.”’ En na blokfluit en de piano volgde de saxofoon, waarmee hij kennis maakte met de harmonie. Zijn vriendjes van voetbal vonden dat maar niks trouwens, een clubgenoot bij de harmonie. ‘Als we speelden in een optocht of zo, stonden ze langs de kant me te bekogelen.’

Zijn eerste bandje had hij al op het eind van de lagere school. Toen was Harold zanger van de formatie Satisfy, gespecialiseerd in nummers van Elvis Presley. Serieuzer was de soulband Penny And The Groovemakers, waar hij tijdens zijn universiteitsperiode in speelde. En dan deed hij ook nog het conservatorium. Tegelijk met economie! ‘Studeren is voor mij niet alleen een middel, maar ook een doel op zich.’ Zijn medebandleden kunnen er nu, jaren na dato, nog steeds niet over uit. Hij werkte vervolgens een tijd bij een designbureautje in Maastricht, maar verhuisde met zijn vriendin Nicoline naar Den Haag toen hij daar werk kreeg bij een reclamebureau. Nicoline is inmiddels zijn vrouw en de moeder van Luna, hun in augustus 1999 geboren dochtertje. Dertig jaar, getrouwd, vader, een huis in dat gedeelte van Den Haag waar je zonder overdrijven kunt stellen ‘vlakbij de zee te wonen’, een fulltime baan en daarnaast muzikant. Ziedaar de praktische invulling van het cliché ‘een druk bestaan’. En van iemand die ‘gesetteld is’. Ja toch, niet dan? Harold: ‘Zo zie ik dat absoluut niet. Ik voel me helemaal niet gesetteld. Dat suggereert dat je al bent waar je wilt eindigen.’

Gretigheid en ambities, het zijn sleutelwoorden bij Harold. ‘Neem Leonardo da Vinci, die man kon zo ongeveer alles. Daar heb ik respect voor. Niet jezelf in één ding bekwamen en het daar vervolgens bij houden, maar proberen zo veel mogelijk dingen te ontdekken.’
Zijn medebandleden vragen zich wel eens af waar hij de energie vandaan haalt. Om bijvoorbeeld rechtstreeks vanuit zijn werk naar een optreden te komen, `s nachts weer terug te rijden naar Den Haag en de volgende dag weer op zijn reclamebureau te verschijnen. Harold hoeft geen minuut geen minuut te denken over het antwoord: ‘Ik haal energie uit het gevoel dat dingen goed gaan.’ Axel: ‘Het is ongelooflijk. Soms komt hij sloom over, terwijl hij juist enorm actief is en aan vier slaap per nacht genoeg heeft. Terwijl ik heel actief overkom, maar gerust twaalf uur per dag kan slapen.’

Toch zit er meer achter die hyperactiviteit. Zijn vrouw Nicoline zegt: ‘Als Harold te lang stil zit, loopt zijn hoofd over. Ik denk wel eens dat hij daarom zo hard werkt.’ Een paar jaar geleden gebeurde dat. Harold raakte overspannen en depressief. Hij wil niet te veel kwijt over die periode. ‘Laat ik het zo zeggen: iedere levensvraag geeft minstens tien mogelijke antwoorden. Als je dan, zoals ik, een beetje een twijfelaar bent, loop je vast.’
De drukte in zijn hoofd leidt ook wel eens tot chaos. Alle leden van Volumia! grinniken nog steeds bij de herinnering aan het moment dat Harold, de saxofonist, naar een optreden kwam zonder saxofoon. Eric, met een brede grijns: ‘Of hij komt binnen, zet zijn saxofoon neer, hangt zijn jas op en roept opeens: Shit, waar is mijn sax?’ Nicoline: ‘We hebben al een paar keer in ons eigen huis moeten inbreken omdat Harold de sleutel vergeten was.’ Hilarisch is de anekdote over een lezing die Harold in zijn studententijd moest houden voor een zaal van hoogleraren en professoren. ‘Ik had de dia`s die bij de lezing hoorden geïnstalleerd. Toen ik begon te vertellen, was iedereen stil. Maar na een dia of drie hoorde ik steeds meer gegrinnik uit de collegezaal. Bleek dat ik de verkeerde dia`s had meegenomen. Het waren foto`s van de vakantie, en op het scherm achter me stond een foto van mijn moeder topless op het strand.’

Harold is de denker van de band, zeggen zijn medebandleden. Axel: ‘Hij is de enige intellectueel binnen Volumia!’ Birgit: ‘De Einstein van de band.’ Ze bewonderen zijn kennis en brede interesse. Birgit: ‘Naar Harold kun je ademloos luisteren. Of hij nu over oude steden praat, of over een symfonie van Mozart. Hij heeft een enorm oog voor details. Als Harold naar Barcelona is geweest en hij vertelt daarover, dan vertelt hij over pleinen, de kathedralen, de mensen, de geluiden en de geuren.’
Soms dweept hij er een beetje mee, zeggen de andere bandleden. Richard: ‘Dan ligt dat dikke boek toevallig wel duidelijk zichtbaar op de hoedenplank van zijn auto.’ En af en toe levert zijn kennis vooral gefronste wenkbrauwen op. Birgit: ‘Hij is zo intelligent dat het wel eens aan gekte grenst.’ Axel: ‘Af en toe is hij een weirdo. Dan leeft hij echt op een andere planeet. Is hij de warrigheid zelve, praat hij over dingen waar ik niks van begrijp en legt hij verbanden die ik nooit verzonnen zou hebben. Dat zijn de momenten waarop ik denk dat Harold stiekem een marsmannetje is.’

‘Je moet iets met je leven doen,’ zegt het marsmannetje zelf, die vindt dat zijn bandleden de overdrijving op dit gebied niet schuwen. ‘Ik heb respect voor iedereen die zichzelf een doel stelt en dat vervolgens ook probeert te realiseren. En stel je geen doelstellen, dan is dat ook prima. Ik heb er pas moeite mee als mensen zonder doelstelling vervolgens gaan klagen.’
Aan de ene kant is ‘probeer alles, behoud het goede’ een soort levensmotto, aan de andere kant kiest hij op rationeel gebied voor zekerheid en rust. ‘Dat klopt. Daar wil ik risico`s juist zoveel mogelijk uitsluiten, terwijl ik ze op andere gebieden graag opzoek.’
Nog zo`n ogenschijnlijke tegenstelling: die tussen Harolds belangstelling voor geloofsovertuigingen die materiële soberheid hoog in het vaandel dragen en zijn eigen voorkeur voor lekker, chique, stijlvol, bijzonder, kortom: niet te zuinig als het om bijvoorbeeld eten en kleding gaat. ‘Ik heb een tijdje in Spanje gewoond. Daar heb ik een vriend gemaakt die zijn hele leven in het teken stelt van arme kinderen in Zuid-Amerika. Aan dure spullen voor zich zelf hecht hij geen enkele waarde. Daar heb ik enorme bewondering voor. Ik zou het niet kunnen. Maar ik zou het wel willen kunnen.’

Gevraagd naar Harolds inbreng in Volumia!, zeggen sommige bandleden diplomatiek dat hij na een optreden vaak als eerste naar huis gaat. Hij is zelf de eerste om te erkennen dat er meer in zijn leven is dan Volumia! ‘Voor mij stond het als student al als een paal boven water: de band is leuk, maar ik moet ook mijn studie afmaken,’ om er fijntjes aan toe te voegen: ‘Daarom heb ik ook als een van de weinigen binnen de band mijn diploma gehaald. Het is gevaarlijk om je toekomst op één activiteit te bouwen.’
Want dat is een andere reden dat hij er altijd zo`n diversiteit aan activiteiten op heeft nagehouden: ‘Ik ben heel erg bang op het verkeerde paard te wedden. Daarom zet ik nooit mijn hele buit op één.’
Dat hij zich wat betreft aandacht aan de schaduwzijde van de band bevindt, vindt hij geen probleem.
Nicoline: ‘Harold is niet aandachtsgeil. Al houdt hij wel van wat aandacht.’
‘Valt wel mee,’ zegt Harold.
Nicoline: ‘Hij is wel eens enthousiast thuisgekomen met de zin: en ze klapten vanavond het hardst voor mij! Maar hij is ook heel streng voor zichzelf. Na twee uur tv kijken staat Harold op en gaat hij iets doen. Alsof het moet van zichzelf.’
Zelf zegt hij: ‘Ik vind wel dat je leuke dingen moet verdienen. Anders betekenen ze niets.’

‘Harold heeft zijn toekomst al lang ingedekt,’ zegt Tamara. ‘Misschien dat hij daardoor nooit een opgefokte indruk maakt.’ Zelf houdt hij het hierbij: ‘Het heeft geen zin om opgefokt te raken. Dat is niet gezond.’

Harold:

Volumia!, speeltuin waarin ik spelenderwijze groot geworden ben. Bestaand uit veelzijdig educatief speelgoed.:

Eric, lego. Op (met) jou kan ik altijd bouwen
Monopolie met HP. veel geleerd, nooit gewonnen
Kwartetten met Robin. Hoe kreeg je er altijd 4 op een rij?
Axel met pesten. Ik de boer, jij de joker
Doolhofje met Rich. Wie was er het vaakst de weg kwijt?
Hartenjagen met Xander. Uiteindelijk allebei in de roos.
Puzzelen met Tamara en Birgit… De ontbrekende stukjes

Zonder speelruimte geen speeltuin. Deze speelruimte werd mede mogelijk gemaakt door: crew (opbouw), familie (onderhoud), vrienden (entreegelden), Nicoline en Luna (hoofd-sponsors), BMG (BTW)